ഖലീഫാ തിരുമനസ്സ് പറയുന്നു, അബൂ റാഫിയുടെ അടുത്തേക്ക് അയക്കപ്പെട്ട അബ്ദുല്ല ബിന്‍ അതീഖിന്റെ സൈനിക നീക്കവുമുണ്ട്. അതിനെ സംബന്ധിച്ച് ഹദ്റത്ത് മീര്‍സാ ബശീര്‍ അഹ്‌മദ് സാഹിബ് എഴുതുന്നു:

അബു റാഫിയുടെ കൊലപാതകവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിവരണങ്ങളില്‍ അഭിപ്രായവ്യത്യാസമുണ്ട്. കഅ്ബ് ബിന്‍ അശ്റഫിനെ വധിച്ചതിന് ശേഷം സംഭവിച്ചതാണെന്ന് ബുഖാരി ഒരു തീയതി വ്യക്തമാക്കാതെ പരാമര്‍ശിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത് ഏതായാലും ശരി തന്നെയാണ്. ഈ രണ്ട് വിവരണങ്ങളും ഒരുമിച്ച് പരാമര്‍ശിച്ചിരിക്കാം, കാരണം അവയുടെ സ്വഭാവം സമാനമാണ്. തബരി 3 ഹിജ്‌റയില്‍ കഅബ് ബിന്‍ അശ്റഫിന്റെ സംഭവത്തിനുശേഷം എന്നാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയത്. ഹിജ്‌റ 4-ല്‍ എന്നാണ് വാഖിദി പരാമര്‍ശിച്ചിട്ടുള്ളത്. ഇബ്നു ഇസ്ഹാഖിനെ പരാമര്‍ശിച്ച്, ഹിജ്‌റ 5-ന്റെ അവസാനത്തില്‍ നടന്ന ബനൂ ഖുറൈളയുടെ യുദ്ധത്തിന് ശേഷമുള്ളതാണെന്ന് ഇബ്നു ഹിഷാം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഈ രീതിയില്‍, ഇത് ഹിജ്‌റ 6-ന്റെ തുടക്കത്തില്‍ സംഭവിച്ചതായി കണക്കാക്കാം. എന്നിരുന്നാലും, ഇബ്നു സഅദ് ഇത് ഹിജ്റ 6-ല്‍ എന്ന് പ്രത്യേകം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്, മിക്ക ചരിത്രകാരന്മാരും ഇബ്നു സഅദിന്റെ നിലപാട് സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.[2]
ഹദ്റത്ത് മീര്‍സാ ബശീര്‍ അഹ്‌മദ് സാഹിബ് എഴുതുന്നു:
ജൂത പ്രമാണിമാരുടെ കൊള്ളരുതായ്മയും പ്രേരണയും ഹിജ്‌റ 5-ല്‍ മുസ്‌ലീങ്ങള്‍ക്കെതിരായ അഹ്‌സാബ് യുദ്ധത്തിന്റെ അപകടകരമായ സംഘട്ടനത്തില്‍ കലാശിച്ചു. അവരില്‍, ഹുയയ്യ് ബിന്‍ അഖ്തബ് ബനൂ ഖുറൈളയോടൊപ്പം തന്റെ അന്ത്യം നേരിട്ടിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, അബൂ റാഫി എന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന സല്ലാം ബിന്‍ അബില്‍-ഹുഖൈഖ് , ഖൈബര്‍ മേഖലയില്‍ പഴയതുപോലെ തന്നെ തന്റെ കുഴപ്പങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നതില്‍ സ്വതന്ത്രനായി ഏര്‍പ്പെട്ടിരുന്നു. മറിച്ച്, അഹ്‌സാബിന്റെ അപമാനകരമായ പരാജയവും ബനൂ ഖുറൈസയുടെ ദാരുണമായ അന്ത്യവും അയാളുടെ വിദ്വേഷം വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു. ഖൈബറിനടുത്താണ് ഗത്ഫാന്‍ ഗോത്രങ്ങളുടെ വാസസ്ഥലം. ഖൈബറിലെ ജൂതന്മാര്‍ നജ്ദ് ഗോത്രങ്ങള്‍ക്ക് അയല്‍ക്കാരെപ്പോലെയായിരുന്നു. ഇക്കാരണത്താല്‍, വളരെ സമ്പന്നനും സ്വാധീനമുള്ളതുമായ വ്യാപാരിയായിരുന്ന അബൂ റാഫി, നജ്ദിലെ പ്രാകൃതരും യുദ്ധക്കൊതിയന്മാരുമായ ഗോത്രങ്ങളെ മുസ്ലീങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ഇളക്കിവിടുന്നത് പതിവാക്കിയിരുന്നു. തിരുനബി(സ)യോടുള്ള വിരോധത്തില്‍ അയാള്‍ കഅബ് ബിന്‍ അഷ്റഫിനെപ്പോലെയായിരുന്നു. നാം ഇപ്പോള്‍ പരാമര്‍ശിക്കുന്ന ആ കാലഘട്ടത്തില്‍, തിരുനബി(സ)ക്കെതിരെ ആക്രമണം നടത്താന്‍ അദ്ദേഹം ഗത്ഫാനി ജനതയ്ക്ക് വളരെ വലിയ തുക സാമ്പത്തിക സഹായമായി നല്കിയിരുന്നു. കൂടാതെ,അബു റാഫിയുടെ കീഴില്‍ ക്രമക്കേട് സൃഷ്ടിച്ചിരുന്ന ഖൈബറിലെ ജൂതന്മാര്‍ തന്നെയായിരുന്നു ശഅബാന്‍ മാസത്തില്‍ ബനൂ സഅദില്‍ നിന്നും മുസ്ലീങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ഉയര്‍ന്നുവന്ന ഭീഷണിയുടെ പിന്നിലുമെന്ന് ചരിത്രം തെളിയിക്കുന്നു. അതിനെ പ്രതിരോധിക്കുന്നതിന് വേണ്ടിയാണ് ഹദ്റത്ത് അലിയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ മദീനയില്‍ നിന്ന് ഒരു സൈന്യത്തെ അയച്ചത്. എന്നിരുന്നാലും, അബൂ റാഫിക്ക് ഇത് മതിയാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല, അവന്റെ ശത്രുത മുസ്ലീം രക്തത്തിനുവേണ്ടി ദാഹിക്കുകയും പ്രവാചകന്‍(സ) അവന്റെ കണ്ണിലെ കരടായി മാറുകയും ചെയ്തു. അതിനാല്‍, ആത്യന്തികമായി അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ച പദ്ധതി അഹ്‌സാബ് യുദ്ധത്തിലേത് സമാനമായിരുന്നു. അയാള്‍ വീണ്ടും ഗത്ഫാന്‍ ഗോത്രങ്ങളിലും മറ്റ് ഗോത്രങ്ങളിലും പര്യടനം നടത്താന്‍ തുടങ്ങി, മുസ്ലീങ്ങളെ നശിപ്പിക്കാന്‍ ഒരു വലിയ സൈന്യത്തെ ഒരുമിച്ച് കൂട്ടാന്‍ തുടങ്ങി. സ്ഥിതിഗതികള്‍ ഇത്രത്തോളം എത്തിയപ്പോള്‍ അഹ്സാബിന്റെ ദൃശ്യങ്ങള്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി മുസ്ലീങ്ങളുടെ കണ്‍മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞുവരാന്‍ തുടങ്ങി. ഖസ്റജിലെ ഏതാനും അന്‍സാര്‍ തിരുമേനി(സ)യുടെ മുമ്പാകെ ഹാജരായി പറഞ്ഞു: ”ഇപ്പോള്‍, ഈ പ്രക്ഷുബ്ധ സാഹചര്യത്തിനുള്ള പരിഹാരം ഈ കുഴപ്പങ്ങളുടെ സൂത്രധാരനെ അവസാനിപ്പിക്കുകയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. ദേശത്തുടനീളം കൂട്ട രക്തച്ചൊരിച്ചില്‍ നടക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ നല്ലത് രാജ്യദ്രോഹപ്രവര്‍ത്തനം നടത്തുന്ന ഒരാളെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുന്നതാണെന്ന വസ്തുത പരിഗണിച്ച്, നബിതിരുമേനി(സ) ഈ അനുചരന്മാര്‍ക്ക് അനുവാദം നല്കി. അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു അതീക് അന്‍സാരി(റ)യുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഖസ്രജില്‍ നിന്ന് അദ്ദേഹം നാല് അനുചരന്മാരെ അബൂ റാഫിയുടെ അടുത്തേക്ക് അയച്ചു. അവരെ അയച്ചപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം താക്കീത് ചെയ്തു പറഞ്ഞു: നോക്കൂ, ഒരു സ്ത്രീയെയും കുട്ടിയെയും കൊല്ലരുത്.
അതിനാല്‍, ഹിജ്‌റ വര്‍ഷം 6, റമദാന്‍ മാസത്തില്‍ ഈ സംഘം പുറപ്പെട്ടു, വളരെ സമര്‍ഥമായി ദൗത്യം പൂര്‍ത്തിയാക്കി മടങ്ങി. അങ്ങനെ മദീനയുടെ ആകാശത്ത് നിന്ന് ഈ ദുരന്തത്തിന്റെ മേഘങ്ങള്‍ നീങ്ങിപ്പോയി. ഇക്കാര്യത്തില്‍ ഏറ്റവും ആധികാരിക ഹദീസ് ഗ്രന്ഥമായ ബുഖാരിയില്‍ ഈ സംഭവത്തിന്റെ വിശദാംശങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
‘ബറാഅ് ബിന്‍ ആസിബ് വിവരിക്കുന്നു. ജൂതനായ അബൂ റാഫിയെ വധിക്കാന്‍ നബിതിരുമേനി(സ) തന്റെ അനുചരന്മാരുടെ ഒരു സംഘത്തെ അബ്ദുല്ലാഹ് ബിന്‍ അതീഖിന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ അയക്കുകയുണ്ടായി. അബു റാഫി(റ) എന്ന വ്യക്തി നബിതിരുമേനി(സ)യെ വല്ലാതെ ദുഃഖിപ്പിക്കുകയും പ്രവാചകനെതിരെ ജനങ്ങളെ പ്രകോപിതരാക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. അബ്ദുല്ലാഹ് ബിന്‍ അതീക്കും കൂട്ടാളികളും അബു റാഫിയുടെ കോട്ടക്കടുത്തെത്തി. സൂര്യന്‍ അസ്തമിച്ച സമയമായിരുന്നു. അബ്ദുല്ലാഹ് ബിന്‍ അതീക് തന്റെ കൂട്ടാളികളെ പിറകിലായി നിര്‍ത്തി കൊണ്ട് കോട്ടയുടെ കവാടത്തിലേക്ക് പോയി. പ്രകൃതിയുടെ വിളിക്ക് ഉത്തരം നല്കുന്ന പോലെ അദ്ദേഹം തന്റെ മേലങ്കി പുതച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്നു. ഗേറ്റിന്റെ കാവല്‍ക്കാരന്‍ കോട്ടയുടെ പ്രവേശന കവാടത്തിനടുത്ത് എത്തിയപ്പോള്‍, അദ്ദേഹം അബ്ദുല്ലാഹ് ബിന്‍ അതീക്കിനെ വിളിച്ച് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവിന്റെ ദാസനേ, നിനക്ക് വേണമെങ്കില്‍ അകത്തേക്ക് കടക്കുക, ഞാന്‍ ഗേറ്റ് അടയ്ക്കാന്‍ പോകുന്നു. മേലങ്കി പുതച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ അബ്ദുല്ലാഹ് ബിന്‍ അതീക് വേഗം ഗേറ്റ് കടന്ന് കോട്ടയുടെ ഒരു വശത്തേക്ക് മറഞ്ഞു. ഗേറ്റ് കീപ്പര്‍ ഗേറ്റ് അടച്ച് താക്കോല്‍ അടുത്തുള്ള കുറ്റിയില്‍ തൂക്കി അവിടെ നിന്നും പോയി. ഇതിനുശേഷം, അബ്ദുല്ലാഹ് ബിന്‍ അതീഖിന്റെ വിവരണം ആരംഭിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം പറയുന്നു, ‘ പ്രധാനമായും ആദ്യം തന്നെ വേഗത്തിലും എളുപ്പത്തിലും പുറത്തുകടക്കാന്‍ കഴിയുന്നതിനായി ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റു ഗേറ്റിന്റെ പൂട്ട് തുറന്നു. ആ സമയത്ത്, അബു റാഫി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു മുറിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. നിരവധി ആളുകള്‍ അയാള്‍ക്ക് ചുറ്റും പരസ്പരം സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഇവരൊക്കെ അവിടെ നിന്നും പോയപ്പോള്‍ ആ സ്ഥലം നിശബ്ദമായി. ഞാന്‍ അബൂ റാഫിയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള പടികള്‍ കയറി. ഒരു വാതിലിനടുത്തേക്ക് വരുമ്പോഴെല്ലാം അകത്ത് കടന്ന് പിന്നില്‍ നിന്ന് അടയ്ക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. ഞാന്‍ അബൂ റാഫിയുടെ മുറിയില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ അവന്‍ റാന്തല്‍ വിളക്ക് കെടുത്തി ഉറങ്ങാന്‍ ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു. മുറിയില്‍ കനത്ത ഇരുട്ടായിരുന്നു. ഞാന്‍ അബു റാഫിയുടെ പേര് വിളിച്ചു, അതിന് അദ്ദേഹം മറുപടി പറഞ്ഞു, ‘ആരാണ് അവിടെ? അങ്ങനെ ഞാന്‍ ശബ്ദത്തിന്റെ ഉറവിടത്തിലേക്ക് കുതിച്ചു, വാള് കൊണ്ട് ശക്തമായ ഒരു പ്രഹരം നടത്തി. എന്നാല്‍ എനിക്ക് അവനെ നഷ്ടമായി. അബൂ റാഫി ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചു, അതോടെ ഞാന്‍ മുറി വിട്ടു. കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം, ഞാന്‍ വീണ്ടും മുറിയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു, ശബ്ദം മാറ്റി ചോദിച്ചു, ‘ഓ അബൂ റാഫി’ എന്താണ് ഈ ബഹളം? എന്റെ മാറിയ ശബ്ദം തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയാതെ അയാള്‍ പറഞ്ഞു, ‘ ആരോ ഇപ്പോള്‍ എന്നെ വാളുകൊണ്ട് ആക്രമിച്ചു. ഈ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വീണ്ടും അവന്റെ നേരെ പാഞ്ഞുകയറി അവനെ വാളുകൊണ്ട് വെട്ടി. ഇത്തവണ, എന്റെ പ്രഹരം ലക്ഷ്യം കണ്ടു, പക്ഷേ അവന്‍ അപ്പോഴും മരിച്ചില്ല, തുടര്‍ന്ന് ഞാന്‍ അവനെ മൂന്നാമതും ആക്രമിച്ച് വധിച്ചു. ഇതിനുശേഷം, വീടിന് പുറത്തേക്ക് എത്തുന്നതുവരെ ഞാന്‍ വേഗം വാതിലുകള്‍ ഓരോന്നായി തുറന്നു. എന്നാലും പടികള്‍ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ഇനിയും കുറച്ചു പടികള്‍ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നു, താഴെ എത്തി എന്ന് വിചാരിച്ച ഞാന്‍ നിലത്ത് വീഴുകയും കാല്‍ ഒടിയുകയും ചെയ്തു (മറ്റൊരു വിവരണത്തില്‍ കാലിന് സ്ഥാനഭ്രംശം സംഭവിച്ചതായി പറയുന്നുണ്ട്). എന്നാലും ഞാന്‍ അത് തലപ്പാവ് കൊണ്ട് കെട്ടി പുറത്തേക്ക് നിരങ്ങി നീങ്ങി, പക്ഷേ അബൂ റാഫി മരിച്ചുവെന്ന് പൂര്‍ണമായി തൃപ്തനാകുന്നതുവരെ പോകില്ലെന്ന് ഞാന്‍ സ്വയം പറഞ്ഞു. അതിനാല്‍, ഞാന്‍ കോട്ടയ്ക്കടുത്തുള്ള ഒരു സ്ഥലത്ത് ഒളിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ, കോട്ടയ്ക്കുള്ളില്‍ നിന്ന് ആരോ പറയുന്ന ശബ്ദം ഞാന്‍ കേട്ടു, ‘ഹിജാസിന്റെ വ്യാപാരിയായ അബൂ റാഫി’ മരിച്ചു. അതിനുശേഷം, ഞാന്‍ സാവധാനം എഴുന്നേറ്റു, എന്റെ കൂട്ടാളികളെ കണ്ടുമുട്ടി. മദീനയില്‍ എത്തിയ ഞങ്ങള്‍ അബൂ റാഫിയുടെ മരണവാര്‍ത്ത നബിതിരുമേനി(സ)യെ അറിയിച്ചു. വിവരണം മുഴുവനും കേട്ടപ്പോള്‍ തിരുനബി(സ) പറഞ്ഞു: ‘നിന്റെ ഒടിഞ്ഞ കാല്‍ നീട്ടുക. ഞാന്‍ എന്റെ കാല്‍ നീട്ടി, പ്രാര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ട് നബിതിരുമേനി(സ) തന്റെ അനുഗ്രഹീതമായ കൈ അതില്‍ തടവി. അപ്പോള്‍ ആ കാലില്‍ ഒരിക്കലും തന്നെ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഇല്ലാതിരുന്നത് പോലെ എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.

മറ്റൊരു നിവേദനത്തില്‍, ‘അബ്ദുല്ലാഹ് ബിന്‍ ‘അതീക്(റ) അബൂ റാഫിയെ ആക്രമിച്ചപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ ഉച്ചത്തില്‍ നിലവിളിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവളുടെ നിലവിളി മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നല്കുമോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു അദ്ദേഹം ആശങ്കാകുലനായി. അപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം അവളെ കൊല്ലാന്‍ വാള്‍ ഉയര്‍ത്തി, എന്നാല്‍ പ്രവാചകന്‍(സ) സ്ത്രീകളെ കൊല്ലുന്നത് വിലക്കിയ കാര്യം ഓര്‍ത്തു, അതിനാല്‍ അദ്ദേഹം അതില്‍ നിന്ന് വിട്ടുനിന്നു.
ഈ അവസരത്തില്‍, അബൂ റാഫിയെ കൊലപ്പെടുത്തിയതിന്റെ ന്യായീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ചര്‍ച്ച ചെയ്യേണ്ടതില്ല. അടിസ്ഥാനപരമായി, ഇനിപ്പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ഓര്‍മ്മിക്കേണ്ടതാണ് :
ആ കാലഘട്ടത്തില്‍, മുസ്ലീങ്ങള്‍ വളരെ ദുര്‍ബലമായ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു, എല്ലാ ദിക്കുകളില്‍ നിന്നുമുള്ള പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളാല്‍ ചുറ്റപ്പെട്ട നിലയിലായിരുന്നു. ദേശത്തുടനീളം ശത്രുതയുടെ അഗ്‌നി കത്തി ജ്വലിച്ചു. മുസ്ലീങ്ങളെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യാന്‍ ഭൂമി മുഴുവന്‍ ഒന്നിക്കുന്നതുപോലെയായിരുന്നു അന്നത്തെ അവസ്ഥ. അതിസങ്കീര്‍ണമായ ഈ സമയങ്ങളില്‍ മുസ്ലീങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ജ്വലിച്ച തീ ആളിക്കത്തിക്കുകയായിരുന്നു അബൂ റാഫി. കൂടാതെ തന്റെ ശക്തി, സ്വാധീനം, സമ്പത്ത് എന്നിവയിലൂടെ അയാള്‍ അറേബ്യയിലെ വിവിധ ഗോത്രങ്ങളെ ഇസ്‌ലാമിനെതിരെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. കൂടാതെ, അഹ്സാബ് യുദ്ധത്തിന് സമാനമായി, മദീനയ്ക്കെതിരെ വീണ്ടും ആക്രമണം നടത്താന്‍ അറേബ്യയിലെ പ്രാകൃത ഗോത്രങ്ങളെ ഒന്നിപ്പിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു.

ആ കാലഘട്ടത്തില്‍, നീതി നടപ്പാക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരു ഭരണകൂടവും അറേബ്യയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പകരം, ഓരോ ഗോത്രവും സ്വതന്ത്രരായിരുന്നു. അതിനാല്‍, സ്വയം സംരക്ഷണത്തിനായി ഒരു തന്ത്രം പ്രയോഗിക്കുകയല്ലാതെ മറ്റൊരു മാര്‍ഗവുമില്ലായിരുന്നു.

ജൂതജനത നേരത്തെ തന്നെ ഇസ്‌ലാമുമായി യുദ്ധത്തിലായിരുന്നു. അക്കാലത്ത് മുസ്‌ലീങ്ങളും ജൂതന്മാരും തമ്മില്‍ ഒരു യുദ്ധം നിലനിന്നിരുന്നു.

ജൂതര്‍ക്കെതിരെ പരസ്യമായി സേനയെ അണിനിരത്തിയിരുന്നെങ്കില്‍ കാര്യമായ ജീവനും സമ്പത്തും നഷ്ടപ്പെടുമായിരുന്നു എന്നതായിരുന്നു അന്നത്തെ സ്ഥിതി. യുദ്ധം മുഖേന ഭൂമിയിലാകെ വന്‍നാശം വിതക്കാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍, അനുചരന്മാര്‍ എന്താണോ ചെയ്തത് അത് തികച്ചും ശരിയും വിവേകപൂര്‍ണവുമാണ്. മാത്രമല്ല, ഒരു യുദ്ധാവസ്ഥയില്‍, ഒരു രാഷ്ട്രം ജീവിതത്തിന്റെയും മരണത്തിന്റെയും വക്കിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോള്‍, ഇത്തരത്തിലുള്ള തന്ത്രങ്ങള്‍ പൂര്‍ണമായും അനുവദനീയമാണ്. കൂടാതെ, ആവശ്യാനുസരണം, എല്ലാ രാജ്യങ്ങളും എല്ലാ സമൂഹങ്ങളും എല്ലാ കാലഘട്ടങ്ങളിലും ഇത്തരം തന്ത്രങ്ങള്‍ പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ധാര്‍മിക അധഃപതനത്തിന്റെ ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍, ഒരു സ്വേച്ഛാധിപതി പോലും നായകനാകുന്ന തരത്തില്‍ നിയമവിരുദ്ധമായി കുറ്റവാളികളോടുള്ള അനുകമ്പയുടെ വികാരം വര്‍ധിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നത് ഖേദകരമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഇസ്‌ലാമിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, അത്തരം തെറ്റായ വികാരങ്ങളില്‍ നിന്ന് അത് പരിശുദ്ധമാണെന്ന് ഞങ്ങള്‍ ഏറ്റുപറയുന്നു. ഇസ്ലാം ഒരു കുറ്റവാളിയെ കുറ്റവാളിയായി കാണുകയും അവനുള്ള ശിക്ഷ രാജ്യത്തോടും സമൂഹത്തോടുമുള്ള കാരുണ്യമായി കണക്കാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അഴുകിയ ശരീരഭാഗം ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരഭാഗത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നത് വരെ കാത്തിരിക്കാതെ അതിനെ ഛേദിക്കണമെന്ന് ഇത് പഠിപ്പിക്കുന്നു. ഇനിയുള്ളത് ശിക്ഷ നടപ്പാക്കിയ രീതിയാണ്. അതിനെ കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, അക്കാലത്തെ അറേബ്യയുടെ സാഹചര്യങ്ങളും മുസ്‌ലീങ്ങളും ജൂതന്മാരും തമ്മില്‍ നിലനിന്നിരുന്ന യുദ്ധത്തിന്റെ അവസ്ഥയും കണക്കിലെടുക്കുമ്പോള്‍, സമൂഹത്തിന്റെ സമാധാനത്തിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ രീതിയാണ് അവലംബിച്ചത്.

അബ്ദുല്ലാഹ് ബിന്‍ അതീഖിന്റെ കാലിന്റെ രോഗശാന്തിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, ഈ രോഗശാന്തി ഉടനടി അമാനുഷികമായ നിലയില്‍ സംഭവിച്ചതാണോ അതോ പതുക്കെ പതുക്കെ സ്വാഭാവിക നിലയില്‍ സംഭവിച്ചതാണോ എന്ന് ബുഖാരിയുടെ വിവരണത്തില്‍ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടില്ല. എന്നാല്‍, ഈ രോഗശാന്തി ഉടനടി അമാനുഷികമായ രീതിയില്‍ സംഭവിച്ചതാണെങ്കില്‍, തീര്‍ച്ചയായും ഈ സംഭവം സര്‍വശക്തനായ ദൈവം പ്രത്യേകമായി തന്റെ ദൂതന്റെ പ്രാര്‍ഥനയും അനുഗ്രഹവും കൊണ്ട് പ്രകടമാക്കിയ ഒരു അത്ഭുതമായിരിക്കും.[3]

ഈ വിവരണം തുടരുന്നതാണെന്ന് ഖലീഫാ തിരുമനസ്സ് പറഞ്ഞു