അടുത്തത് അബു ലഹ്‌യാൻ യുദ്ധനീക്കമാണ്.  ഹസ്രത്ത് മിർസ ബഷീർ അഹ്മദ് (റ) പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഈ യുദ്ധനീക്കം നടന്നത് ഹിജ്റ 6ആം വർഷം ജമാദി അൽ-ഉലമാസത്തിലാണ്

ഹസ്രത്ത് മിർസ ബഷീർ അഹ്മദ് (റ) എഴുതുന്നു:

ഈ അവസരത്തിൽ സമാധാനപരമായ പ്രബോധനത്തിനായി അയക്കപ്പെട്ട 10 നിരപരാധികളായ മുസ്‌ലിംകളെ വഞ്ചനയിലൂടെ നിഷ്‌കരുണം കൊലപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി. . അക്കാലത്ത് മക്കയ്ക്കും മദീനയ്ക്കും ഇടയിൽ ഘുറാൻ താഴ്‌വരയിൽ താമസിച്ചിരുന്ന ബനൂ ലിഹ്‌യാൻ്റെ കൈകളായിരുന്നു ഈ മുഴുവൻ കുഴപ്പങ്ങളുടെയും മൂലകാരണം.

സ്വാഭാവികമായും, തിരുനബി (സ) ഈ സംഭവത്തിൽ അഗാധമായി ദുഃഖിതനായിരുന്നു, ബനൂ ലിഹ്യാൻ്റെ പെരുമാറ്റം അപ്പോഴും ശത്രുതയും കുഴപ്പവും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. , ഭാവിയിൽ മുസ്‌ലിംകൾക്കെതിരെയുള്ള വിനാശത്തിന് അവർ കാരണമാകുമെന്ന ആശങ്കയും നിലനിന്നിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവർക്കെതിരിൽ  ഔദ്യോഗികശാസന പുറപ്പെടുവിക്കുന്നത് നല്ലതായിരിക്കുമെന്ന് തിരുനബി (സ) ചിന്തിച്ചു. കുറഞ്ഞത് മുസ്‌ലിംകൾ കൂടുതൽ കുഴപ്പങ്ങളിൽ നിന്ന് സുരക്ഷിതരാവുമെങ്കിലും ചെയ്യും.  ഈ ചിന്തയോടെ നബി(സ) ഹിജ്‌റ 6-ന് ജമാദി അൽ-ഉലാ മാസത്തിൽ 200 സഹാബികളുമായി മദീനയിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു. . തുടക്കത്തിൽ,ബനൂ ലിഹ്യാൻ ഇതേ സംന്ധിച്ചു വിവരം ലഭിച്ചേക്കുമെന്നോ അതുവഴി അവർ ജാഗരൂകരാകുമെന്ന ചിന്തയിൽ   ഈ യാത്രയുടെ ഉദ്ദേശ്യം രഹസ്യമായി സൂക്ഷിച്ചു. തിരുനബി (സ) വടക്കോട്ട് യാത്ര ചെയ്തു, കുറച്ച് സ്ഥലം പിന്നിട്ട് തെക്കോട്ട് തിരിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും,ഇത്രയധികം ജാഗ്രത പുലർത്തിയിട്ടും , എങ്ങനെയോ ശത്രുവിന് വാർത്തകൾ ലഭിക്കുകയും മുൻകൂട്ടി മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുകയും ചെയ്തു. തിരുനബി(സ) ഘുറാൻ താഴ്‌വരയിൽ എത്തുന്നതിന് മുമ്പ് ബനൂ ലിഹ്യാൻ നിവാസികൾ ചിതറിപ്പോയി,പർവതങ്ങളിൽ  മറഞ്ഞു.

ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്ത് എത്തിയപ്പോൾ തിരുനബി(സ) അവിടെ കുറച്ചു നേരം തങ്ങി. ഈ യാത്രയ്ക്കിടയിൽ തിരുനബി(സ) തൻ്റെ സഹാബിമാർ ശഹീദാക്കപ്പെട്ടസ്ഥലത്ത് എത്തിയപ്പോൾ കടുത്ത വൈകാരികാവസ്ഥ അദ്ദേഹത്തെ കീഴടക്കി, ഈ ശുഹദാക്കൾക്കായി തിരുനബി (സ) കരഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചുവെന്ന് വിവരിക്കപ്പെടുന്നു. തുടർന്ന് തിരുനബി(സ) മക്കയിലേക്ക് അഞ്ചോ ആറോ മൈൽ അകലെയുള്ള ഉസ്ഫാനിലേക്ക് നീങ്ങുകയും വിവിധ കക്ഷികളെ വിവിധ ദിശകളിലേക്ക് അയയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. ഹസ്രത്ത് അബൂബക്കർ (റ) മക്കയുടെ ദിശയിലേക്ക് അയക്കപ്പെട്ട ഈ പാർട്ടികളിലൊന്നിൻ്റെ നേതാവായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ കക്ഷികൾക്കൊന്നും യുദ്ധത്തിൻ്റെ ആവശ്യകത നേരിടേണ്ടി വന്നില്ല, കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം നബി (സ) മദീനയിലേക്ക് മടങ്ങി.

(The Life and Character of the Seal of Prophets (sa), Vol. 3, pp. 20-21)

‘തിരിച്ചുള്ള യാത്രയ്ക്കിടെ, തിരുനബി(സ) ഒരു ദുആ ചെയ്യുകയുണ്ടായി , അത് പിന്നീട് മുസ്ലീങ്ങൾ പ്രധാനപ്പെട്ട യാത്രകളിൽ നിന്ന് മടങ്ങുമ്പോൾ ചൊല്ലാറുണ്ട്. ദുആ ഇപ്രകാരമാകുന്നു:

“ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ നാഥനിലേക്ക് തിരിച്ചുവരുന്നവരും അവനു മുന്നിൽ കുനിയുന്നവരും അവനെ ആരാധിക്കുന്നവരുമാകുന്നു. അവനുമുന്നിൽ പ്രണാമം ചെയ്യുന്നവരുമാണ്. ഞളുടെ നാഥന്റെ സ്തുതികീർത്തനം പാടുന്നവരുമാകുന്നു.”

തിരുനബി(സ) പിന്നീടുള്ള പല യാത്രകളിലും ഈ ദുആ പൊതുവെ ചൊല്ലാറുണ്ടായിരുന്നു. ചില അവസരങ്ങളിൽ ഇനിപ്പറയുന്ന വാക്കുകൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു:

“നമ്മുടെ നാഥൻ തൻ്റെ വാഗ്ദത്തം നിറവേറ്റുകയും, തൻ്റെ ദാസനെ സഹായിക്കുകയും ശത്രുസൈന്യത്തെ അവൻ്റെ വീര്യം കെടുത്തികൊണ്ട് പരാചിതരാക്കുകയും ചെയ്തു. “

സിറാത്തിലെ പണ്ഡിതന്മാർ ബനൂ ലിഹ്‌യാൻ യുദ്ധവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തിയാണ് വ്യവരിക്കുന്നത്.
ഹദീസ് പണ്ഡിതരും അതിനെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഈ ദുആക്ക് സവിശേഷമായ ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്. അത് വായിക്കുമ്പോൾ ആ പ്രയാസ ഘട്ടത്തിൽ തിരുനബി (സ) യുടെ ഹൃദയാന്തരങ്ങളിൽ അലയടിച്ചിരുന്ന വൈകാരിക ഭാവങ്ങളെക്കു റിച്ച് അനുമാനിക്കാനാകും. തിരു നബി (സ്) തന്ടെ സഹാബത്തിന്റെ
, ഈ പ്രക്ഷുബ്ധമായ കാലഘട്ടത്തിൽ തിരുനബി(സ)യുടെ (എൻ്റെ ആത്മാവ് അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു മോചനദ്രവ്യമായിരിക്കട്ടെ) ശുദ്ധമായ ഹൃദയത്തിൽ തുളച്ചുകയറുന്ന വികാരങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവിടുന്ന് തന്ടെ സഹാബത്തിന്റെ ഹൃദയങ്ങളിൽ സന്നിവേശിപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചതെന്താണെന്നും മനസ്സിലാക്കാനുള്ള അവസരം ലഭിക്കും.
മുസ്‌ലിംകളുടെ ആരാധനകൾക്കും സമാധാനപരമായ പ്രബോധനത്തിനും തടസ്സമായി ശത്രുക്കൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന തടസ്സങ്ങൾ അല്ലാഹു നീക്കിതരേണമേയെന്നുള്ള അർത്ഥനയും അവൻ ഇതുവരെ നീക്കിയ തടസ്സങ്ങളിൽ അത്രയും അത്യുന്നതനായ അള്ളാഹുവിന് നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തലും ഈ ദുആയിലടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ഇതിനുള്ള ഉദാഹരണംഇപ്രകാരമാണ് : ഒരാൾ തനിക്ക് വളരെ അഭിലഷണീയമായ ജോലിയിൽ മുഴുകിയിരിക്കുകയാണ്. പെട്ടെന്ന് മറ്റൊരാൾ അതിൽ ഇടപെടുന്നു, അങ്ങനെ അവൻ്റെ ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം, ദൈവിക കൃപയാൽ ഈ തടസ്സം നീങ്ങി, ഒരിക്കൽ കൂടി അവൻ തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ജോലിയിൽ ഏർപ്പെടാൻ അവസരം കണ്ടെത്തുന്നു. അത്തരമൊരു മനുഷ്യനിൽ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന വികാരങ്ങൾ ഈ ദുആയിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

നമ്മുടെ താൽക്കാലിക തടസ്സങ്ങളിൽ നിന്ന് മോചനം നേടിയ ശേഷം, ദൈവസ്മരണയിൽ സമയം ചെലവഴിക്കാനും അവനെ സ്തുതിക്കാനും അവസരം ലഭിക്കുന്ന ഒരു അവസ്ഥയിലേക്ക് നാമിപ്പോൾ തിരിച്ചെത്തുകയാണെന്ന് തിരുമേനി (സ) ഇവിടെ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. നിശ്ചയമായും, ശത്രുവിൻ്റെ തന്ത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് നമ്മെ കാലാകാലങ്ങളിൽ സംരക്ഷിച്ച് അവന്ടെ സംരക്ഷണ കവചത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന അതേ ദൈവം തന്നെ. ഈ വികാരം വളരെ അനുഗ്രഹീതമായിരുന്നു, അത് വളരെ ആകർഷകമായിരുന്നു, അത് സമാധാനം നിറഞ്ഞതായിരുന്നു! എന്നിരുന്നാലും, ഇസ്‌ലാമിൻ്റെ വിവിധ ശത്രുക്കൾ ആരോപണങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കുന്നില്ല, കൂടാതെ പ്രവാചകൻ (സ) യുടെയും സഹാബത്തിന്റെയും യഥാർത്ഥ ലക്ഷ്യം ആക്രമണാത്മക യുദ്ധവും ഭൗതികത്വവുമാണെന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കുന്നത് തുടരുന്നു.”

(The Life and Character of the Seal of Prophets (sa), Vol. 3, pp. 22-23)